به عقیده ی من، رسالت هنر این است که بر اقیانوس مواج جهان چون کشتی در حال حرکت باشد، در تلاطم ها و در سکون، طعنه زن یا بی اعتنا عبور کند و هرگز از پای ننشیند. زیرا از هر دوره ی جهان، این هنر است که به یادگار می ماند.

و ما هنرمندان، هریک در این کشتی نقش خویش را ایفا می کنیم… بی اعتنا، حساس، طعنه زن، نظاره گر، همراه یا …، 

و آنچه بر گردن ماست، تداوم حرکت این کشتی ست!

عاطفه جولانی، اردیبهشت 1403